« روضــــه الـکـــربـلا »

یادش بخیر دهه سوم محرم پارسال ...

دهه سوم محرم 1391

دهه پر شور و خاطره هیئت کربلا

این چای روضه ها که مرا زیر و رو کند//عطـرش ز دور کار هـزاران سبو کند

و اینم از ابتکار امسال بچه ها...

امسال جمیعا تصمیم گرفتیم که

کلا چایخونه کربلا رو ببریم سر خیابون

که واقعا از نظر من توی یزد کار ابتکاری جالبی بود.

هم از جنبه فرهنگی که خیابان امام و امیر چخماق رکن توریستی یزد هستش

و تونستیم اعلام کنیم که محرم صرفا به دهه اول اختصاص نداره ،

و هم این که از لحاظ تبلیغاتی واقعا جواب داد و

الحمدالله تونستیم بخشی از مردم و رهگذر ها و توریست های داخلی و خارجی رو به مراسم بکشونیم

و عشق و شور و شعور به اباعبدالله رو به تصویر بکشیم.

سماوری که به بزم حسیــن می جوشـد

بخار رحمت آن جُــــرم خلق مــی پــوشد

حدیث باده و تسنیم و سلسبیل مگو

بگو حکایت مـستی که چای می نوشــد

آنـان کـه خَـــرج بَـــزم عَـــزای تـــو می شــونـد

از زائـــــــران کربُـبَــلای تـــو می شـــونـد ...

واقعا کمک های عاشقای اباعبدالله

سهم عظیمی توی تامین هزینه های چایخونه داشت ...

دست همشون درد نکنه...

ان شا الله اربعین سال دیگه

دست جمع ،

پشت سر صاحب الزمان

کربلا باشیم...

جلو چایخانه ،

یه بسته قند گذاشت روی میز ،

کنار چایی های توی استکان کمر باریک مسجد

  گفت: این نذر روضه است ،خدا کنه که قبول بشه...

 یکی گفت آخه مادر جون این همه راهو هلک هلک اومدی

که این بسته قند رو بدی و بری...

گفت کارت نباشه بچه جون اینم سهم من.

(از قیافه اش معلوم بود که ارادت داره به این دستگاه)...

بعدشم خسته به راهش ادامه داد و رفت و گفت: غریب مادرحسین.

ایـن چـای روضـه ها کـه مـرا زیر و رو کـند

عطرش ز دور کــار هـــزاران سبـــو کند

زاهد بیا که این می بی غش دو ساله است

دردش تو را بسازد و حالت نکو کند

ای محتسب به مستی ما خرده ای مگیر

کاین می که می رسد همه دفع عدو کند

ساقی بریز چای و بگردان سبوی خویش

چون مرهمی به سینه و بغض گلو کند

گلها و غنچه هاست درین محفل عزیز

خوشبخت آن‌ که غنچه نشکفته بو کند

از قبله‌ گشته‌ نام خدا را بیاورد

یکبار اگر به قبله نادیده رو کند

 

یارم میان میکده دارد به دست خویش

این چای روضه ها که مرا زیر و رو کند

با نظر بچه ها تصمیم شد یه شبی هم این وسطا
قهوه بدیم.

خلاصه با عنایت حضرت زهرا (س) و زحمت های بچه های تدارکات و کمک های مردمی
اینم رو عملی کردیم،
که انصافا با اون قهوه معرکه ای که بچه ها درست کرده بودن و
استقبال چند برابر شبای دیگه مردم
خیلی باصفا شده بود.


و اما جالب ترین قضیه امسال...
شفا گرفتن اون بچه ای بود که گفتن داشته کور می شده و قهوه ارباب شفاش داده!!!
که اینم از برکات و عنایات خاصه حضرت ارباب هستش.

با این خبر میشد بشاشی و شادابی روز افزون رو تو چهره بچه ها دید.
میشد دید که واقعا با چه عشقی وقت و زندگی و جوونی شون رو دارن پای ارباب میذارن،
 میشد حس کرد که
بچه های هییت کربلا
روز و شبشون
ذکر و یادشون
خواب و بیداریشون
چه جور با ارباب عجین شده
...

شکر خدا که با همه ی رو سیاهیم
زهرا مرا برای حسینش خریده است

نمک سفره ی ارباب شفای دل پر درد من است ...

نمک روضه ارباب غذای دل ماست
سر ببریده ارباب نوای دل ماست

بی خودی نیست که هم لیلی و هم مجنونیم
عطر سیب حرمش هم ز فضای دل ماست

از کرامات خدا بود غم رأس حسین
این همه لطف و کرامات برای دل ماست

... الحمدالله از لطف اباعبدالله ...

هر جوری بود ده شب عشق و شورمون با نمک سفره ارباب همراه کردیم...

الحمد الله ...

تو این ده شب خدا میدونه که چند نفر سر سفره ارباب سیر شدن ،

حتی با نون و پنیر و سبزی که صفای خاص خودشو داشت.

آخه هربار نون و پنیر می دادیم سادگی و خلوص مراسم بیشتر هویدا می شد...

و سیم مراسم بیشتر متصل بود.

ان شا الله توفیق روزی دادن به خلق الله ، هیچ وقت از سر روضه کربلا کم نشه...

غبار ماتم تو آبرو به من بخشید          به عالمی ندهم این غبار ماتم را
به نیم قطره اشک محبتت ندهم           اگر نهند به دستم تمام عالم را

دنیا بدون روضه آقا جهنم است //// یعنی بهار نوکری ما محرم است ...

امام خامنه ای :

کسانی که معرفت به اهل بیت دارند

عشق به کربلا و شورِ کربلا ،

همیشه در دلشان زنده است.

شعور حسینی ما در شورمان نهفته است ...

قطعا جوانی که از عشق های دنیوی و لذت های شهر  دل می برد و

به مجلس اهل بیت پا می گذارد ؛

غلامی اربابش را می کند

و بر این سوگ عظیم می گرید

و سینه خود را مالامال عشق اباعبدالله می کند ،

بدون شک اندیشه ای شگرف و سینه ای فراغ دارد

و مقامش بسیار والاست

...

جای گله ز فاصله ها گریه می کنم
با نام سیّدالشّهدا گریه می کنم

من که تمام عمر ز داغت گریستم
در بین قبر هم چه بسا گریه می کنم

باید هزار سال برای تو گریه کرد
قدر هزار سال تو را گریه می کنم

من سمت روضه می روم و عابری به من
می گوید: "التماس دعا " گریه می کنم

تو خواستیّ و حاجت من شد روا حسین
بر نذر های گشته ادا گریه می کنم

حالا تو بخش بخش شدی حا شدی و سین
حالا تو را هِجا به هِجا گریه می کنم

تو در ازای اشک به من کربلا بده
من در ازای کرب و بلا گریه می کنم

آماده سازی مراسم برای ده شب شور و عشق

 شکر خدا که زندگی ام نذر روضه هاست ،

شکر خدا که روزی ام از سفره شماست .

شکر خدا که پای شما سینه می زنم

شکر خدا که درد مرا نامتان دواست .

عمری نفس زدم به هوای نگاهتان ،

عمری سرم به سایه این بیرق عزاست

قلبم به بزم هر شبتان خو گرفته است ،

چشمم به خاک خانه تان خوب آشناست

بر روی سنگ قبر من این گونه حک کنید

اینخانه زاد روضه و مجنون کربلاست....

اول که وارد سهل بن علی شدیم ، همه یه لحظه ساکت شدن ،
مونده بودیم در عرض چند شب چه جوری اینجا رو برا مراسم آماده کنیم.
هر کدوم از بچه ها نظری می داد ،
یکی میگفت کل مسجد رو سیاه پوش کنیم ،
یکی میگفت حیاط رو پوش بزنیم ،
یکی میگفت حیاط گرم کردنش سخته ، توی امامزاده برگزار کنیم
 و....
که خلاصه با یه روز کامل جدال بر سر چجور بستن مراسم نتیجه شد ،
نصف مسجد رو سیاه پوش کنیم و خیمه بزنیم .
و زنونه رو ببریم داخل امامزاده ...

خلاصه کار شبانه روزی بچه ها شروع شد ...

هر روز بعد کلاس ، هم وعده می شدیم، میومدیم امامزاده

هر کس گوشه ای از کار رو دست میگرفت و ...

گاهی انقدر گرم کار بودیم که ساعت از دستمون در می رفت و

انگار نه انگار ساعت یک و نیم شبه همینجور پیش می بردیم تا

 آخر سر خادم امامزاده میومد و ملتمسانه می خواست بریم و فردا برای بقیه اش بیایم ...

واقعا صمیمیت و یکدلی و پاکی و خلوص  مثال نازدنی میون بچه ها بود...

تا حالا انقدر یک رنگی رو یک جا ندیده بودم...

بچه ها دم همتون گرم ...

ده شب عشق و شور به پایان رسید...

بالاخره ده شب شور و عشق و ارادت به حضرت ارباب به آخر رسید.

امسال هم مثل سال قبل با عنایت خاصه حضرت زینب (س) به بچه ها ، تونستیم مراسمی هر چند کوچیک اما مخلصانه برای عرض ارادت و محبت و همچنین درک مصیبت ارباب و اهل بیت مطهرشون برگزار کنیم.

انشالله مقبول درگاه حق تعالی و حضرت رسول (ص) و اهل بیت مطهرشون قرار گرفته باشه...

هر زمان این دل من میل پریدن دارد
روضه الکرببلا مقصد پرواز من است.

هست حسین از هستی من
بی شبهه منم از خون حسین ...

«حسین منی و انا من حسین، احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الاسباط »

«حسین از من است و من هم از حسینم،

هر که حسین را دوست بدارد خداوند دوست او باد،

حسین فرزندزاده ای است از فرزندزادگان انبیاء»

...........................................................................................